معنی هوش بردن - جستجوی لغت در جدول جو

هوش بردن

لغت نامه دهخدا

پوش کردن

پنهان کردن، ذخیره نهادن

فرهنگ فارسی عمید

پیش بردن

جلو بردن، کاری را با کامیابی و پیروزی به پایان رساندن

فرهنگ فارسی عمید

پوزش بردن

عذرخواهی کردن، پوزش خواستن

فرهنگ فارسی عمید

خوش بودن

خوشحال بودن، آسوده بودن، آسایش داشتن

فرهنگ فارسی عمید

هوس کردن

به چیزی میل پیدا کردن، آرزومند چیزی شدن

فرهنگ فارسی عمید

هوس بردن

(بَ دَ)

هوس داشتن. خواستن:
هوس تو هیچ طبعی نبرد که سر نبازد
ز پی تو هیچ مرغی نپرد که پر نریزد.
سعدی

لغت نامه دهخدا

هوس کردن

آرزو کردن دل خواستن آرزومند شدن میل یافتن: عروس گل در هودج زمردنی عنچه گلستان و هوس نوای هزار دستان میکرد

فرهنگ لغت هوشیار

هجوم بردن

بنگرید به هجوم آوردن هجوم آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

گوی بردن

حمل کردن گوی از جایی بجایی، فایق آمدن برتر شدن پیشی گرفتن: ز شاهان گوی برده وقت بخشش ز شیران دست برده گاو پیکار. (فرخی)

فرهنگ لغت هوشیار

گوش بریدن

قطع کردن گوش کسی، بحیله پول و مال دیگری را گرفتن مغبون کردن در معامله: پس این دو برادر هم گوش ترا بریده اند ک

فرهنگ لغت هوشیار

گوش کردن

شنودن، استماع، شنیدن

فرهنگ لغت هوشیار

نوش کردن

آشامیدن نوشیدن: (چون ساعتی دیر شراب نوش کردندی)، بلذت

فرهنگ لغت هوشیار

طوق بردن

چنبره بازی چنبره بردن گونه ای آورد در تیراندازی آنست که مبارزان هنرمند بر سر نیزه یا مناره حلقه ای نصب می کند و از دور تیر می اندازند بقصد آنکه از درون حلقه بگذرد پس هر که تیرش از حلقه بگذرد آن حلقه آن وی باشد حلقه ربایی

فرهنگ لغت هوشیار

پیش بردن

غالب شدن، فائق شدن، کامیاب شدنس

فرهنگ لغت هوشیار

پوش کردن

پنهان کردن

فرهنگ لغت هوشیار

جوش کردن

بغلیان آمدن، اضطراب و بی تابی نمودن، شور و شوق نشان دادن

فرهنگ لغت هوشیار

بوش کردن

سعی کردن، کوشیدن

فرهنگ لغت هوشیار

بوی بردن

باخبر و آگاه شدن، فهمیدن و شنیدن و گمان بردن از چیزهای پنهان اطلاع یافتن

فرهنگ لغت هوشیار

سود بردن

بهره بردن فایده بردن

فرهنگ لغت هوشیار

گوش بریدن

((بُ دَ))

با حیله و نیرنگ از کسی پول گرفتن

فرهنگ فارسی معین

گوی بردن

((بُ دَ))

پیش افتادن

فرهنگ فارسی معین

گوش کردن

((کَ دَ))

شنیدن، توجه کردن، پذیرفتن

فرهنگ فارسی معین

طوق بردن

((طُ. بُ دَ))

آن است که مبارزان هنرمند بر سر نیزه یا مناره حلقه ای نصب می کردند و از دور تیر می انداختند پس هر که تیرش از حلقه می گذشت آن حلقه مال وی می شد، حلقه ربایی

فرهنگ فارسی معین